با توجه به رشد جمعیت شهرنشین و اهمیت زمان و هزینه در جوامع امروزی، سیستم های مترو با مسیله افزایش زیاد تقاضا و به دنبال آن، با افزایش زمان انتظار مسافران مواجه شده اند که مدیریت آن، دغدغه شرکت های مترو محسوب می شود. با توجه به محدودیت تعداد قطارها و تجهیزات در خطوط مترو و هزینه بر بودن افزایش آنها برای کاهش زمان انتظار مسافران در ایستگاه های تقاطعی، در این مقاله سعی شده است کاهش زمان انتظار مسافران از طریق الگوهای بهینه سازی ای انجام شود که غالبا هزینه ای را به سیستم مربوط تحمیل نمی کنند و ضمن کاهش زمان انتظار مسافران، ضعف های پژوهش های پیشین در این زمینه را نیز پوشش دهد. پژوهش حاضر، ضمن بررسی همه ایستگاه های تقاطعی و نیز کل ساعت های بهره برداری از مترو، الگوی بهینه سازی ای معرفی می کند که زمان انتظار مسافران در ایستگاه های تقاطعی خط 4 متروی تهران را به میزان 40 درصد کاهش می دهد.

هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی میزان رضایتمندی شهروندان از حمل ونقل عمومی کلان شهر تبریز است. ابزار تحقیق پرسشنامه و جامعه آماری شهروندان تبریز می باشند. نمونه آماری براساس فرمول کوکران محاسبه و در جامعه آماری به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است.روش تحقیق تحلیلی توصیفی و به صورت پیمایشی است به دلیل گستره پرسشگری و مصاحبه با شهروندان در ایام، ساعات و شرایط مختلف، دارای نوآوری می باشد. ابتدا 13 شاخص برای ارزیابی میزان رضایت­مندی از خدمات سیستم اتوبوسرانی در شهر مذکور شناسایی شد. با جمع آوری اطلاعات با بهره گیری از نرم افزار SPSS و آزمون تی تک نمونه ای، داده­ ها تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد که میزان رضایت­مندی از شاخص های پژوهش را می­ توان در سه گروه تقسیم بندی کرد. در گروه اول؛ شاخص هایی قرار دارند که میزان رضایت­مندی از این شاخص­ ها در حد متوسط است. شاخص هایی مانند سیستم ­های گرمایش سرمایش و میزان هزینه پرداختی در گروه اول قرار می­گیرند. در گروه دوم؛ شاخص هایی همچون رفتار رانندگان و کارکنان و ساعات کاری سیستم اتوبوسرانی قرار دارند که رضایت­مندی از این شاخص­ ها بیشتر از حد متوسط است. همچنین در گروه سوم؛ میزان رضایت­مندی از شاخص­ های مبلمان مسیر و ایستگاه ها، ایمنی و امنیت ایستگاه­ ها، تعداد صندلی برای مسافران و خدمات ارائه شده برای معلولین، کم تر از حد متوسط است. میانگین میزان رضایت از سیستم اتوبوسرانی تندرو برابر 13/3 است که نشان می­ دهد رضایت­مندی در سطح متوسط است.

موضوع میانگین سر فاصله زمانی اعزام قطارها یکی از مهم ترین شاخص های اثر گذار بر زمان انتظار مسافران است. برای ایجاد تناسب منطقی در خدمات دهی سیستم های همگانی باید نرخ سرویس گیری مسافران از سیستم با نرخ ورود آنها هماهنگ شود. در این مقاله بر مبنای شاخص های شناسایی شده اثرگذار بر زمان انتظار مسافران در محیط مطالعات موردی شبکه مترو تهران، اقدام به بررسی های میدانی و آمارگیری از حجم مسافران ورودی، زمان پیاده روی از محل ورود به ایستگاه تا روی سکو، زمان انتظار برای سوار شدن به قطار، فاصله بین ورود قطارها به ایستگاه و غیره.... از سیستم مترو شده است و سپس با توجه به فرآیند مدل سازی شاخص ها، نحوه عملکرد و بهره برداری سیستم مترو تهران برای دوره زمانی 6 الی 10 صبح (اوج صبحگاهی یک روز میان هفته) شبیه سازی شده و در ادامه با مقایسه داده های حاصل از عملیات میدانی آمارگیری و خروجی های شبیه سازی، اقدام به تعیین اعتبار مدل و بررسی صحت مدل شده است.با توجه به مدل شبیه سازی طراحی شده و انجام فرآیندهای مدل سازی شاخص ها و کالیبراسیون آن، رابطه ریاضی بین زمان انتظار مسافران در ایستگاه ها با سر فاصله زمانی اعزام بین قطارها در شرایط مختلف به تعداد خطوط مترو و به تفکیک مسیرهای رفت و برگشت به دست آمد. بر مبنای فرآیندهای اعتبارسنجی، حداقل انطباق خروجی های مدل شبیه سازی با نمونه برداری آماری انجام شده با دقت 95% حاصل شد و نسبت زمان انتظار به سر فاصله زمانی قطارها به طور میانگین برای طول دوره زمانی شبیه سازی در کل شبکه به میزان 0.6 مشخص شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مسئلۀ زمان همواره در طول تاریخ یکی از بزرگ ترین سؤالات فیلسوفان و دانشمندان حوزۀ فیزیک بوده است. بدون شک هر تفکر فلسفی به اشکال مختلف در آثار ادبی و هنری نمود پیدا می کند و در این میان نویسندگان و هنرمندانی هستند که فلسفه را بن مایۀ آثار خود قرار می دهند. ساموئل بکت یکی از نویسندگان مؤثر در شکل گیری جریان فکری تئاتر ابزورد است که ریشه در فلسفه دارد. این مقاله سعی در بررسی و بیان مسئلۀ زمان در نمایشنامه در انتظار گودو با استفاده از نظریات مارتین هایدگر دارد. بر همین اساس در ابتدای سخن، تعریف و توصیف «زمان» از گذشته تا کنون بررسی شده و سپس دیدگاه هایدگر در باب زمان و تفاوت نگرش وی با فیلسوفان دیگر مورد مداقه قرار گرفته است. در ادامه با بررسی اجمالی مفهوم انتظار به رابطۀ آن با مسئلۀ زمان در نمایشنامۀ در انتظار گودو پرداخت شده و همخوانی های آن با نظر هایدگر بیان شده است. در نتیجه گیری مقاله، مسئلۀ اصلی مقاله که مسئلۀ مهم زمان در نمایش در انتظار گودو که به انتظاری ممتد انجامیده است به کمک زمان هایدگری تأویل و تفسیر شده است.

مقدمه: در تریاژ مامایی، زنان مراجعه کننده با شکایت مامایی و زنان در شرایط حاد یا اورژانس، برای اولین بار ارزیابی می شوند. زمان انتظار مراجعین، یکی از عوامل مهمی است که باید در مدیریت و سازماندهی بخش بهداشت و درمان مورد توجه قرار گیرد. حال آنکه، تاکنون زمان انتظار دقیقی برای مراقبت های اورژانسی و تریاژ مامایی در ایران برآورد نشده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میانگین زمان انتظار برای تریاژ مامایی در شهر تهران انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1397 بر روی 9238 مراجعه کننده به تریاژ مامایی بیمارستان های آموزشی درمانی شهر تهران که در آنها تریاژ با استفاده از فرم تریاژ مامایی 5 سطحی (سطح 1 مراجعین بسیار بدحال، سطح 2 مراجعین با وضعیت پرخطر، سطح 3 بررسی فوری مراجعین، سطح 4 مراجعین بدون مشکل حاد و سطح 5 معرفی مراجعین نیازمند صرفا به یک ویزیت یا مشاوره) به صورت فعال اجرا می شود، انجام شد. در این مطالعه از چک لیست حاوی اطلاعات فردی، مامایی و همچنین ثبت زمان انجام تریاژ و فرم تریاژ مامایی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های آماری توصیفی و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین کلی زمان انتظار در شیفت صبح 60/3± 35/22 دقیقه، در عصر 67/3± 12/18 دقیقه و در شب 67/3± 15/19 دقیقه بود. بر اساس نتایج آزمون آنالیز واریانس، تفاوت معنی داری در میانگین زمان انتظار بر اساس شیفت های کاری به تفکیک روز در هفته (122/0=p) و ماه (473/0=p) وجود نداشت. میانگین زمان انتظار در سطح 2، 3، 4 و 5 تریاژ مامایی به ترتیب 40/0± 73/2، 13/1± 3/5، 69/1± 76/5 و 20/1± 96/5 دقیقه بود. نتیجه گیری: میانگین زمان کلی انتظار مراجعین تریاژ مامایی اندکی بالاتر از میزان پیشنهادی می باشد. برای کاهش زمان انتظار و رسیدن به استاندارد، اصلاح فرآیندهای ارائه خدمت به مراجعین تریاژ مامایی پیشنهاد می گردد.

محدودیت منابع در بخش سلامت خصوصا منابع انسانی یکی از عوامل مؤثر در سهمیه بندی تقاضا و ایجاد صف انتظار برای دریافت خدمات است. بررسی زمان انتظار و عوامل مؤثر بر آن نقش مهمی در شناسایی وضعیت منابع ارائه خدمت و مدیریت بهتر نظام ارائه خدمت ایفا می کند. در این مقاله زمان انتظار پزشکان متخصص غدد جهت اولین ویزیت مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.این مطالعه از نوع «مقطعی» و جمعیت هدف آن پزشکان فوق تخصص غدد کشور بود. نمونه گیری به روش آسان از بین متخصصان شرکت کننده در همایش سالانه غدد سال 1387 انجام گرفت. 24 نفر اقدام به تکمیل پرسشنامه نمودند. داده ها به وسیله پرسشنامه خود ایفا جمع آوری شدند. این پرسشنامه خودساخته بوده و روایی ظاهر و محتوی آن با استفاده از نظرات متخصصان این رشته بررسی و تأیید شده بود. بررسی یافته های حاصل از نظرات متخصصان حاکی از آن بود که میانه و متوسط زمان انتظار بیماران جهت اولین ویزیت توسط متخصصان غدد به ترتیب 15 و 30 روز (135-0 روز) است. 41.7 درصد از پزشکان مورد مطالعه امکان افزایش زمان ارائه خدمات بالینی را به طور متوسط 10.8 ساعت در هفته اعلام کردند و متوسط زمان انتظار مراجعین به این گروه حدود 14 روز بود. از بین عوامل مورد بررسی، فقط تعداد اشتغال با متوسط زمان انتظار پزشکان ارتباط داشت. (P=0.027) یافته های این مطالعه نشان می دهد که با افزایش تعداد متخصصان زمان انتظار کاهش نخواهد یافت. درضمن بالا بودن متوسط زمان انتظار برخی از متخصصان غدد مورد مطالعه می تواند ناشی از توزیع نامناسب بیماران بین پزشکان باشد. چنین به نظر می رسد که دلیل ازدحام برخی مطبها تقاضای بیشتر بیماران برای مراجعه به پزشکی خاص است نه کمبود نیروی انسانی.